Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2021

Ο τα σκήπτρα κρατών της πανδημίας...

 

Η συνεχιζόμενη Πανδημία μας προκάλεσε μεν απέραντο πόνο από την απώλεια προσφιλών μας προσώπων και μάλιστα σπουδαίων πνευματικών πατέρων αλλά έθεσε ενώπιον μας και θεολογικά προβλήματα και διλήμματα που θα οδηγήσουν πιθανόν σε πλήρη ανατροπή τόσο της νόθου θεολογικής σκέψεως όσο και της σαθρής εκκλησιαστικής πραγματικότητας, όπως την βιώσαμε στην Ελλάδα από την ίδρυση αυτού του Κράτους μέχρι σήμερα.

Είναι σε όλους γνωστό πόσο υπεράνθρωπες προσπάθειες κάνει ο Αρχιεπίσκοπος και η περί αυτόν Ιερά Σύνοδος, με μεγάλες μάλιστα υποχωρήσεις, ώστε να κρατήσουν την εκκλησία ζωντανή και τους ιερούς ναούς σε λειτουργία προκειμένου να αποφύγουν το «βδέλυγμα της ερημώσεως» του περσινού Πάσχα (2020).

Ένας περίεργος εντούτοις πνευματικός ιός κυκλοφορεί μέσα στο σώμα της Εκκλησίας με πλήθος θεολογικών παρενεργειών , προβληματισμών και συγκρούσεων.

Το πρώτο θέμα που τίθεται, σε λαϊκό μάλιστα επίπεδο συζητήσεων, είναι το «Πού, τέλος πάντων, είναι ο Θεός σε αυτό το παγκόσμιο πρόβλημα; Υπάρχει Θεός; Γιατί δεν ενεργεί ώστε να παύσει η πανδημία;».

Σε αυτά τα ερωτήματα δίνεται συνήθως η εύκολη απάντηση: Ο Θεός έδωσε την ιατρική επιστήμη για να μας σώσει. Κάντε τα εμβόλια, ο Θεός δεν θαυματουργεί πάντα.

Τέτοιες όμως θεολογικές θέσεις προσεγγίζουν στην θρησκεία του Ισλάμ και άλλων αιρετικών που ισχυρίζονται ότι ο Θεός έβαλε τους φυσικούς νόμους, «κούρδισε» τον Κόσμο σαν ένα καλό ρολόι και το άφησε στην τύχη του.

Δεν επεμβαίνει, λένε, παρά μόνον για να τιμωρήσει τους κακούς. Είναι άραγε αυτή η ορθόδοξη θεολογική θέση σε αυτή την Παγκόσμια περιπέτεια;

Πριν επιχειρήσουμε να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα ας δούμε όμως και ένα άλλο συναφές ζήτημα.

Κάποιοι Επίσκοποι προκειμένου να πιέσουν τυραννικά ανεμβολίαστους ιερείς ώστε να υπακούσουν στις αξιώσεις τους, τους απείλησαν να τους στερήσουν, λένε, την Πνευματική Πατρότητα και κάποιοι το έπραξαν κιόλας.

Αυτή η ενέργεια αποκαλύπτει περίτρανα το μεγάλο θεολογικό έλλειμμα στο οποίο έχει περιπέσει κατά μεγάλο μέρος η Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία για τους εξής σημαντικούς λόγους:

Το Ενταλτήριο Γράμμα με το οποίο αναθέτει ο Επίσκοπος στο πρεσβύτερο να δέχεται εξαγόρευση αμαρτιών και λογισμών δεν είναι «Συστατικού» χαρακτήρα, δεν δημιουργεί δηλαδή ένα πνευματικό Πατέρα από το μηδέν αλλά είναι «αναγνωριστικού» χαρακτήρα. Αναγνωρίζει απλά ποιος είναι Πνευματικός Πατέρας. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο Επίσκοπος πρέπει να είναι σε κατάσταση τέτοια που να διακρίνει τα πνεύματα. Έχει δηλαδή περάσει από το στάδιο της καθάρσεως και του φωτισμού και είναι θεούμενος. Σε αυτή την κατάσταση μπορεί να γνωρίζει και ποιοι από τους κληρικούς του βρίσκονται στην ίδια κατάσταση και με το Ενταλτήριο Γράμμα του τους αναγνωρίζει ως απλανείς πνευματικούς οδηγούς. Αυτά τα αναλύει πάρα πολύ καλά ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος στο βιβλίο του «Εμπειρική Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας»1.

Γράφει τα εξής: «Οι Επίσκοποι της Εκκλησίας είναι οι καθηγητές Πανεπιστημίου στην αρχαία Εκκλησία. Τώρα οι Επίσκοποι είναι μαθητές των καθηγητών2. Στην αρχαία Εκκλησία οι Επίσκοποι είναι οι καθηγητές. Αυτοί φτιάχνουν τα πνευματικά τέκνα . Έχουν όλη την ευθύνη της θεραπευτικής αγωγής, μέσα στην ενορία κλπ. Και γιαυτό τον λόγο δίνει ο Επίσκοπος στον Πρεσβύτερο την άδεια να κάνει τον Πνευματικό Πατέρα»3 και συμπληρώνει σε άλλο σημείο ότι «Και όταν είναι κάποιος στην φώτιση, είναι Πνευματικός Πατέρας και ας μην έχη χειροτονηθή»4

Και για να συμπληρώσουμε αυτό το μεγάλο θεολογικό ζήτημα που άνοιξε η Πανδημία να προσθέσουμε και την άποψη του ενός εκ των τριών αληθινών Θεολόγων που αναγνώρισε η Ορθόδοξη Εκκλησία, του Συμεών του Νέου Θεολόγου: Τι λέγει; Στην αρχή «μόνον οι αρχιερείς λάμβαναν την εξουσία να δένουν και να λύνουν, κατά διαδοχή των θείων αποστόλων, ως αποτέλεσμα όμως του χρόνου και καθώς οι αρχιερείς εξαχρειώθηκαν, η φρικτή αυτή εγχείρηση δόθηκε στους ιερείς που είχαν άμωμο βίο και είχαν αξιωθεί τη Θεία Χάρη. Έπειτα και αυτοί αναμίχθηκαν , οι ιερείς μαζί και οι αρχιερείς εξομοιώθηκαν με τον υπόλοιπο λαό, και πολλοί μέχρι σήμερα περιπίπτουν σε πνεύματα πλάνης και μάταιες κενοφωνίες και χάνονται, έτσι μεταβιβάστηκε, όπως είπαμε, στον εκλεκτό λαό του Θεού, αναφέρομαι βεβαίως στους μοναχούς…»5

Μετά από όλα αυτά μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς ότι οι Επίσκοποι που ισχυρίζονται ότι αφαιρούν την Πνευματική Πατρότητα από ιερείς απλά αυταπατώνται γιατί νομίζουν ότι έδωσαν κάτι που στην ουσία ουδέποτε είχαν και ζητούν να πάρουν πίσω κάτι που …δεν έδωσαν!

Το θεολογικό αυτό ζήτημα, ποιός είναι Πνευματικός Πατέρας και ποιος όχι, ποιός ο ρόλος του Επισκόπου και των κληρικών γενικά και ποιος τελικά εκφράζει την Αλήθεια μέσα στην Εκκλησία αν το ξετυλίξουμε θα πάρουμε μια σαφή απάντηση για τα αρχικά ερωτήματα που θέσαμε, τα οποία κατά την γνώμη μου είναι η εξής: Η παγκόσμια Πανδημία βρήκε και την Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία (και όχι μόνον) απροετοίμαστη να «ανοίξει τον Ουρανό», όπως σε άλλες εποχές που ενεργούσε αυτό «εν δυνάμει».

Και βέβαια κατηγορούμενος δεν είναι ο Χριστός γιατί δεν μας σώζει από την Πανδημία. Μας υποσχέθηκε ότι «αν έχετε πίστη σαν κόκκο σιναπιού θα πείτε στο βουνό αυτό φύγε και πήγαινε εκεί και θα ακούσει»6

Επομένως ευθύνη έχει η απιστία μας. Η απιστία η οποία συνδέεται με μια «κοσμική αντίληψη» περί εκκλησίας, κρατικοδίαιτη και στοιχημένη σε εγκόσμια προγράμματα διακυβέρνησης, με εξασφαλισμένες διά βίου αποδοχές των κληρικών και τα παρόμοια. Χωρίς την Πανδημία όλο αυτό το οικοδόμημα στεκόταν καλά.

Η Εκκλησία κρατούσε όλους, κληρικούς και λαϊκούς, σε μια υποκριτική πίστη, ο καθένας να «ευσεβίζει» σύμφωνα με τις Ελληνικές Παραδόσεις. Τώρα όλα ανετράπησαν.

Οι φυσικοί ηγέτες- Επίσκοποι έχασαν την λαμπρότητα της Εξουσίας τους και αμφισβητούμενοι από το ποίμνιο καταφεύγουν σε κοσμικές μεθόδους εξουσίας για να στηρίξουν το θρόνο τους.

Για όλους τους λόγους αυτούς φαίνεται ότι η Πανδημία αυτή δεν θα λήξει σύντομα παρά μόνον όταν ο Χριστός ανατρέψει όλα τα τραπέζια αυτών των «σαράφηδων»7 που λυμαίνονται την Εκκλησία Του και φτιάξει το «Νέο Πλήρωμα» κατά την έκφραση του Κυπρίου Ποιμενάρχου.

Όταν Επίσκοποι θα γίνουν οι θεούμενοι. Άνθρωποι δηλαδή που έχουν το πνευματικό διαμέτρημα ενός Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη. Ενός Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη, ενός Αγίου Νεκταρίου κλπ.

Φαίνεται ότι Θεϊκή ανοχή τελείωσε!

Ο άγιος Πορφύριος στην Πνευματική του Διαθήκη παρακαλεί να μπούμε όλοι στην «επίγειο Άκτιστη Εκκλησία Του»8 σε μια Εκκλησία δηλαδή όχι «ιδρυματικού χαρακτήρα» με Επισκόπους που ενεργούν ως «ιεροί Manager», που προσλαμβάνουν, απολύουν, τιμωρούν αλλά με Επισκόπους που ενεργούν ως αληθινοί διάδοχοι των θεοφόρων Αποστόλων του Χριστού.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ξαναγεννάτε τώρα όπως τότε μέσα από τους Διωγμούς των πρώτων αιώνων. Όπως μετά την Αρειανική Αίρεση, Όπως μετά την Εικονομαχία. Όπως έλαμψε μέσα στην Τουρκοκρατία.

Ο Χριστός ήλθε «αψοφητί», αθόρυβα και απαρατήρητα, στην Φάτνη της Βηθλεέμ και έγινε άνθρωπος την ώρα ακριβώς που ο Οκταβιανός Αύγουστος προωθούσε την Παγκοσμιοποίηση.

Με τον ίδιο τρόπο, νομίζουμε, και τώρα θα διαχειριστεί την νέα Παγκοσμιοποίηση και θα καθαρίσει την Εκκλησία Του για να την παρουσιάσει στην Οικουμένη «ένδοξον, μη έχουσα σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων»9.

Θα κάνει ένα πνευματικό reset προς Δόξα του Αγίου Ονόματος Του και του Πατρός και Αγίου Πνεύματος.


Υπό πρωτοπρεσβυτέρου Λάμπρου Φωτόπουλου  
τ. Δικηγόρου Παρ’ Αρείω Πάγω,
Μάστερ Κανονικού Δικαίου


πηγή: 
Romfea.gr


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε τα σχόλιά σας να μην είναι υβριστικά και προσβλητικά έναντι άλλων.

Το ''ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ'' επιτρέπει τον ελεύθερο σχολιασμό, διατηρεί όμως το δικαίωμα διαγραφής σε σχόλια που περιέχουν υβριστικό ή προσβλητικό περιεχόμενο.

Το ιστολόγιο δεν συντάσσεται απαραιτήτως με τα σχόλια των αναγνωστών