Επιστολή προς Δ.Ι.Σ. & σύνολη την Ιεραρχία
της Εκκλησίας της Ελλάδος
Περί κλειστών Ιερών Ναών
Πανελλήνια Κοινότητα Ορθοδόξων Χριστιανών
«ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ»
Σεβαστοί πατέρες, ευλογείτε!
Είστε οι πνευματικοί πατέρες του πληρώματος της Εκκλησίας. Τον τελευταίο καιρό όμως το βλέμμα σας στράφηκε μακριά από τις σωτηριώδεις ανάγκες του λαού του Θεού. Φροντίζετε για τη «σωματική μας υγεία», αλλά περιφρονείτε την ανάγκη μας για πνευματική τροφή. Το κλείσιμο των Ιερών Ναών και η απαγόρευση μετοχής μας στις Ιερές Ακολουθίες, που πρόθυμα αποδεχθήκατε, αποτελεί έγκλημα κατά του ανθρώπου και ύβρη κατά του Θεού. Το έγκλημα αυτό διαπράττουν οι κυβερνώντες, έχοντας ως ερείσματα αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις επιστημόνων που υποστηρίζουν το καθεστώς, συνεπικουρούμενοι από τα Μ.Μ.Ε.
Η αντοχή και η ανοχή του πιστού λαού μετά από ένα ολόκληρο χρόνο αιματηρών εγκλεισμών εξαντλήθηκε: Ως εδώ! Όχι άλλο πια κλειστές εκκλησίες! Όχι άλλο πια Ακολουθίες άνευ πιστών!
Είναι γνωστό σε όλους, χωρίς να ομολογείται ευθέως, ότι εκβιαστήκατε για να επιτρέψετε να κλείσουν οι ναοί μας. Όμως μήπως αυτό συνέβη για πρώτη φορά στην ιστορία; Οι Απόστολοι δεν εκβιάστηκαν; Κι όμως αντί να υποκύψουν απάντησαν «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις»! Τι είναι αυτό που σας ανάγκασε να κρατήσετε εσείς, ως διάδοχοι των Αποστόλων, διαφορετική στάση;
Το τι έγινε ακριβώς δεν είμαστε εις θέση να το γνωρίζουμε, όμως από τη μια η άγνοια και από την άλλη ο πόνος, που στερηθήκαμε και στερούμαστε ότι πολυτιμότερο έχουμε, τους ναούς μας και τις Ιερές Ακολουθίες, ωθεί πολλούς από μας, άθελά μας, να προβαίνουμε σε πάμπολλες εικασίες. Σας παρακαλούμε να διαψεύσετε ότι η μισθοδοσία του ιερού κλήρου και οι παχυλές επιχορηγήσεις ήταν αυτά που δεν σας επέτρεψαν να προβείτε σε ομολογία πίστεως. Τέτοιες κρατικές χρηματικές ενισχύσεις από άθεους και Χριστομάχους τις χρειάζεται η Εκκλησία μας; Για να μας δέσουν πιο σφιχτά και με πιο χοντρό σχοινί και να βουλώσουν τα ήδη άλαλα στόματα; Με χρήματα προδοσίας αγόρασαν τον αγρό του Κεραμέως!
Φάνηκε ότι η πίστη στον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων αντικαταστάθηκε από τον φόβο του θανάτου. Ο φόβος, μάλιστα, του θανάτου μετατράπηκε σε νεωτερίζουσα μετα-πατερική ιδιότυπη θεολογία, εγκολπώνοντας μια δυτικόφερτη αγαπολογία, άσχετη με την ορθόδοξη πατερική θεολογία.
Κι όμως, η Εκκλησία έχει άλλο τρόπο να αντιμετωπίζει τις λοιμώδεις ασθένειες. Ως τώρα εδώ και ένα χρόνο η Δ.Ι.Σ. και στην πλειοψηφία τους οι Ιεράρχες υποτάξατε το Υπέρλογο στο (ανθρωπίνως και όχι θεϊκώς) λογικό και μας απογοητεύσατε! Γιατί επιτρέψατε να αυτοαναιρεθούμε, παραθεωρώντας τα δικά μας όπλα και να συσχηματιστούμε; Πού είναι οι λιτανείες, τα ευχέλαια, οι παρακλήσεις…;
Το βασικότερο θέμα που απασχολεί το πλήρωμα του λαού του Θεού, είναι τα μέσα Σωτηρίας, τα οποία έχουν τεθεί υπό περιορισμό και βλάσφημη καραντίνα. Εκτός από τη Θεία Κοινωνία που είναι αδιαπραγμάτευτη για όλους μας, η προσκύνηση - ασπασμός των ιερών εικόνων (που είναι αίρεση να μη γίνεται καθόλου ή να γίνεται με μάσκα), η διανομή του αντιδώρου (που είναι ασέβεια να διανέμεται τυλιγμένο), τα κόλλυβα, η αρτοκλασία, το άγιο έλαιο, ο αγιασμός, όλα αυτά είναι πηγή αγιασμού και όχι μολυσμού και δεν μπορεί ο ορθόδοξος λαός να τα στερείται.
Όταν η Εκκλησία δεν χρησιμοποιεί τα δικά της όπλα, μήπως είναι το άλας που έχει μωρανθεί; Και τότε πού χρησιμεύει; «ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων». Όμως, Εκκλησία είμαστε όλοι μας, κλήρος και λαός, και ίσως ο λαός κάποια στιγμή πάρει την κατάσταση στα χέρια του και γίνει ό,τι έγινε και μετά τη Σύνοδο της Φεράρας – Φλωρεντίας...
Ποιος θα δώσει λόγο για τον σκανδαλισμό του λαού; Ο Χριστός είναι ο αρχηγός μας. Γιατί με τη στάση μας να αποδεικνύουμε ότι ένας ιός είναι ανώτερος απ' Αυτόν; Αν είναι έτσι, να πετάξουμε στα σκουπίδια όλους τους βίους των αγίων! Γιατί δεν προχωρείτε σε μια θαρραλέα ομολογία - μαρτύριο, όπως ο ιερέας της Σπιναλόγκα, και ο Μέγας Βασίλειος, που καθάριζε με τα ίδια του τα χέρια του λεπρούς και τόσοι άλλοι που δεν υπέκυψαν σε κανένα φόβο, σε καμία πίεση!
Θεωρούμε απαράδεκτο γεγονός η Εκκλησία να υποκύπτει στα αντίχριστα κρατικά κελεύσματα και να αφήνει τον λαό του Θεού στο έλεος των ανόμων.
Αν εσείς μιλούσατε για την αγάπη του Χριστού που έξω βάλλει τον φόβο, αν εσείς έμπρακτα μας αποδεικνύατε ότι ο αγιασμένος και εγκαινιασμένος ιερός ναός είναι πλήρης Πνεύματος Αγίου και πηγή ιαμάτων των σωμάτων και των ψυχών μας, όλα θα ήταν διαφορετικά!
Χαιρετήσαμε όλος ο λαός αυτό που ονόμασαν ιερή ανταρσία την Ημέρα των Θεοφανείων! Κατακλύσαμε τους ναούς μας και παράλληλα λυπηθήκαμε σφόδρα που η ιερή ανταρσία σταμάτησε εκεί και δεν συνεχίστηκε και με τον αγιασμό των υδάτων και δεν επεκτάθηκε και στο αμέσως επόμενο διάστημα και οι ναοί μας ξανάκλεισαν! Αδυνατούμε να δεχθούμε τη σιωπή σας όχι μόνο στο ολοκληρωτικό κλείσιμο αλλά και στο κατά καιρούς (και τωρινό) κοροϊδευτικό άνοιγμα των ναών με τόσους λίγους πιστούς! Σε λίγο θα μας ζητούν και πιστοποιητικά στην είσοδο!
Ακόμη κι αν το επιβάλλει το κράτος, εσείς έχετε από τον Χριστό το δικαίωμα να κλείνετε τις πόρτες των ναών για τον πιστό λαό; Ο πιστός λαός περιμένει να δει στην πράξη αν είστε κρατικοί υπάλληλοι ή διάκονοι του Χριστού! Πότε στην ιστορία κάποιος Ιεράρχης ή απλός ιερέας κλειδαμπαρώθηκε μέσα στον ιερό ναό, λειτουργώντας για τον εαυτό του, αφήνοντας τον λαό έκθετο να ζητιανεύει αυτό που ο Χριστός έδωσε για όλους;
Άγιοι Ιεράρχες, γνωρίζετε καλώς πως η Εκκλησία του Χριστού, ενεργούσα εν Αγίω Πνεύματι, δεν άφησε δυνατότητες και πιθανότητες διαφυγής από την Αλήθεια του Ευαγγελίου και της Ιεράς Παραδόσεως, στην οποία περιέχεται και η κοινή Θεία Λατρεία. Ο 4ος Κανόνας της 7ης Οικουμενικής Συνόδου, απαγορεύει ρητώς στους Επισκόπους να επιτρέπουν το κλείσιμο των ναών, οποιαδήποτε αιτία κι αν υφίσταται! «Ὅποιος λοιπόν Ἀρχιερεύς εὑρεθῇ νά ἀργίζῃ ἤ νά ἀφορίζῃ τινά ἱερέα, ἤ Κληρικόν, ἤ νά κλείῃ Ἐκκλησίας διά νά πάρῃ ἄσπρα ἤ διά καμμίαν του ἄλλην ἐμπάθειαν, οὗτος ἄς παθαίνῃ ἐκεῖνο ὁπού κάμνει, ἤτοι ἄς ἀργίζεται, καί ἄς ἀφορίζεται, Ἐπίσκοπος μέν ὤν ἀπό τόν Μητροπολίτην του, Μητροπολίτης δέ ὤν ὧν ἀπό τόν Πατριάρχην του». Οι Ιεροί ναοί δεν είναι ιδιοκτησία ούτε των επισκόπων ούτε των πολιτικών για να τους κλείνουν. Ιδρυτής και ιδιοκτήτης είναι ο Χριστός και ο Χριστός θέλει να είναι ανοιχτοί οι ναοί έως της συντέλειας!
Ακόμα κι αν δεχόμασταν βλασφήμως ότι οι Ιερές Ακολουθίες και οι ναοί δύνανται να συμβάλλουν στην εξάπλωση της όποιας πανδημίας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το ερώτημα: «είναι η σωματική υγεία το υπέρτατο αγαθό ή η ενότητα με τον Χριστό;»
Πίσω από τις υπογραφές ακολουθούν πολυπληθείς οικογένειες, αλλά και πολλοί άλλοι αδελφοί προβληματισμένοι κι απογοητευμένοι με τη στάση σας. Έρχεται η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, οι Χαιρετισμοί της Παναγίας μας, η Μεγάλη Εβδομάδα, το Άγιον Πάσχα. Ας μην σταυρώσουμε ξανά τον Κύριο όπως το περασμένο Πάσχα. Δεν πρόκειται να δεχθούμε το κλείσιμο των ναών ξανά. Δεν έχουμε σκοπό να μείνουμε έξω από τις εκκλησίες στερούμενοι τις Ιερές Ακολουθίες και τον πολύτιμο μαργαρίτη τον Κύριο. Κι αυτό με οποιοδήποτε τίμημα!
Με οποιοδήποτε κόστος να μας ανοίξετε τις εκκλησίες (χωρίς τις γνωστές βλάσφημες πρακτικές) αρχής γενομένης από την Αγία Τεσσαρακοστή που διανύουμε. Γνωρίζουμε ότι προσφύγατε δικαστικά εναντίον της κυβέρνησης γι’ αυτό το θέμα. Όμως κι αν ακόμη δεν κερδηθεί ο δικαστικός αγώνας, ζητούμε να κηρύξετε την Εκκλησία εν διωγμώ και να μην υποκύψετε. Θα έρθει Μεγάλη Εβδομάδα, Πάσχα. Πάλι θα γιορτάσετε χωρίς εμάς, τα παιδιά σας; Και θα είναι γιορτή αυτή; Θα επιτρέψετε να επαναληφθεί ξανά η προδοσία, η Σταύρωση; Πώς θα μιλήσετε για τη νέκρωση του θανάτου, όταν η απειλή και μόνο του θανάτου σάς κάνει πάλι να αφήσετε τις εκκλησίες κλειστές; Θα αποδείξετε στην πράξη ξανά ότι ο θάνατος είναι πιο ισχυρός από τον Νικητή του θανάτου;
Επιθυμία όχι μόνο δική μας, αλλά θεωρούμε όλου του ορθόδοξου λαού, είναι να συγκληθεί η Ιεραρχία στο σύνολό της, η οποία να αποφασίσει για τα τρέχοντα ζητήματα που μας ταλανίζουν.
Εκείνο που το ορθόδοξο πλήρωμα ζητά είναι να μας υποστηρίξετε έναντι των αυθαιρεσιών της κρατικής εξουσίας, που με το πρόσχημα μιας ‘’πανδημίας’’ (;) καταπατεί τα θρησκευτικά και γενικότερα τα ανθρώπινα δικαιώματά μας και όχι να συναγωνίζεστε ποιος θα αποδειχθεί βασιλικότερος του Βασιλέως! Διαμαρτυρόμαστε έντονα για την τακτική κάποιων εξ υμών των Αρχιερέων που αντί να ενθαρρύνουν και να επαινούν τους ιερείς που φροντίζουν σωστά για τις πνευματικές ανάγκες του λαού του Θεού, τους καταδιώκουν! Ζητούμε τη συμπαράστασή σας και όχι τη σιωπηρή συναίνεσή σας, στην απαράδεκτη στάση κάποιων ιερέων που καταλήγουν, καταπατώντας την ιερατική τους συνείδηση, να καταδίδουν πιστούς στην αστυνομία! Θυμίζει η όλη κατάσταση τους διωγμούς της Εκκλησίας στη Ρωσία στους χρόνους που πήραν το τιμόνι οι Μπολσεβίκοι επί Στάλιν και κάποιοι εκ της διοικούσης Εκκλησίας είχαν ταχθεί με το άθεο καθεστώς. Η ομοιότητα με τη σημερινή πραγματικότητα είναι καταπληκτική! Οι πραγματικά πιστοί και τότε διώκονταν και τώρα καταδίδονται.
Ζητούμε, επίσης, να δημιουργηθεί, με ευθύνη της Εκκλησίας, Παρατηρητήριο αποτελούμενο από ευσεβείς επιστήμονες (ιατρούς, νομικούς, δημοσιογράφους, οικονομολόγους, εκπαιδευτικούς…), το οποίο θα αποφαίνεται επί παντός επιστητού, που άπτεται της ορθόδοξης βιωτής, για το συμφέρον του πιστού λαού, που τόσο βάναυσα καταπατείται σε όλους τους τομείς!
Εμείς διδαχθήκαμε «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις». Ομολογούμε Χριστό για να μας ομολογήσει κι Αυτός έμπροσθεν του Πατρός Του, γι’ αυτό και σας απευθύνουμε αυτή την επιστολή!
Με πολύ σεβασμό και βαθύτατη θλίψη
Πανελλήνια Κοινότητα Ορθοδόξων Χριστιανών «ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ»
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:
1. Αρχιεπισκοπή και Μητροπόλεις Κρήτης
2. Αρχιεπισκοπή και Μητροπόλεις Κύπρου
3. Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους
4. Ιερό Σύνδεσμο Κληρικών Ελλάδος
5. Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων
Την παρούσα επιστολή υπογράφουν τα 2370 άτομα που υπέγραψαν και την επιστολή που στάλθηκε στη Δ.Ι.Σ με ημερομηνία 24/2/2021
η Επιστολή Εδώ
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά γεγονότα αυτήν την περίοδο της πανδημίας θέτουν στην επικαιρότητα το ζήτημα της νομιμοφροσύνης των Χριστιανών προς τις κοσμικές εξουσίες.
Η Εκκλησία (το σύνολο των πιστών), η ομολογούμενη στο σύμβολο της πίστεως, είναι “σώμα Χριστού” (Α΄Κορινθ. Κεφ. ΙΒ 27).
Στην ενορία, ο Χριστιανός βιώνει, ως μέλος ευρύτερης πνευματικής οικογένειας τους άλλους Χριστιανούς, ως πνευματικούς αδελφούς.
Στην Αγία Γραφή σχετικά με τις κοσμικές εξουσίες στις οποίες περιλαμβάνεται κυρίως τα εξής.
Πρέπει πρωταρχικά να σημειώσουμε τον τελικό επίγειο στόχο της Θείας Πρόνοιας δοσμένο από το ίδιο το στόμα του Κυρίου μας στην επί του Όρους ομιλία Του. Αυτός είναι το “ελθέτω η Βασιλεία Σου γεννηθήτω το θέλημα Σου ως εν Ουρανώ και επί της Γης”(Ματθ. Κεφ. 6 9-10). Στόχος, που θα υλοποιηθεί όταν “έλθει το πληρωμα του χρόνου” . Και ο στόχος αυτός επιβεβαιώνεται στιςν προφητείες (Μιχ. Δ. 1-8, Δαν. Β 1-46, Ψαλμ. Νστ΄1-10, Ησαϊας Β 2-4 κ.α.)
Στα Ευαγγέλια (Ματθ. Κεφ. Δ 8-11), (Λουκάς Κεφ. Δ 5-8& ΚΒ 25-27) & (Μαρκ. Ι 42-45) έχουμε τη διαπίστωση ότι τα Κράτη όπως διαχρονικά δομήθηκαν έχουν, ως αυτοσκοπό και ως θεσμική διάρθρωση και ως νοοτροπία εξουσίας, αντίθετη στόχευση προς την στόχευση της Εκκλησίας.
Τα ανωτέρω πρέπει να τα έχουμε υπόψη μας, για να αντιληφθούμε ορθά όσα ο Απόστολος Παύλος στο κεφ. ΙΓ 1-7 της προς Ρωμαίους Επιστολής του, στο Κεφ. Β 1&2 της Α΄προς Τιμόθεον Επιστολής του και στο Κεφ. 3 1&2 της προς Τίτον επιστολής του αναφέρει για τις σχέσεις που πρέπει να έχει ο Χριστιανός με τις κρατικές εξουσίες ως μέλος της κοινωνίας. Η ορθή ερμηνεία των λόγων αυτών είναι πως αναρχική κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει. Περαιτέρω προσδιορίζει την αποστολή των εξουσιών ως εξής. “Θεού γαρ διάκονος εστί σοι εις το αγαθόν” και επομένως ο Χριστιανός εάν πράττει έργα “αγαθά” δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από τους φορείς της εξουσίας. Εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε όμως ότι διάκονοι του Θεού εν προκειμένω δεν μπορεί να είναι φορείς εξουσιών που είναι τυραννικές και δεν σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ελευθερία του. “...Ἐὰν οὖν ὁ Υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθαι” (Ἰωαν. Η 36). Υπ΄ αυτήν την έννοια η νομιμοφροσύνη του Χριστιανού προς τους φορείς των εξουσιών υπόκειται σε αυτες τις προϋποθέσεις. Άλλως ισχύει η διακήρυξη του Αποστόλου Πέτρου προς τον αρχιερέα στο “συνέδριο”-δικαστήριο “πειθαρχείν δει Θεω μάλλον ή ανθρώποις” (Πράξεις Αποστόλων Κεφ. Ε 29). Να σημειώσουμε εδώ ότι η κατηγορία εναντίον των Αποστόλων συνίστατο στο ότι άσκούσαν την “διακονία του λόγου” στη πρώτη Χριστιανική Εκκλησία.
Έχοντας ορθοπραξία οι χριστιανοί των πρώτων Εκκλησιών αποδέχονταν τους κρατικούς θεσμούς, ήταν νομιμόφρονες μόνο εάν οι νόμοι και οι διαταγές των ασκούντων την εξουσία Αυτοκρατόρων δεν έρχονταν σε αντίθεση με τις εντολές του Ευαγγελίου, όπως μας βεβαιώνει ο φιλοσοφος και μάρτυς Ιουστίνος . “…..πείθονται τοις κειμένοις νόμοις και τοις ιδίοις βίοις νικώσι τους νόμους ” (Προς Διόγνητον 5, 10) και γνωρίζοντας ότι « θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ
διωχθήσονται!» (Β ́ Τιμ. 3, 12). Πράγματι για τρείς αιώνες υφίσταντο διωγμούς .
Επομένως ο Χριστιανός με μέσα τον λόγο, την παρρησία και την αγάπη: Αντιμάχεται την αδικία και την ανισότητα και είναι νομιμόφρων με την ισότητα και την δικαιοσύνη και τις άλλες εντολές του Ευαγγελίου. Αντιμάχεται την καταπίεση και την αυθαιρεσία και αγωνίζεται για την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αντιμάχεται θεσμούς νοοτροπίες και πρακτικές πάσης φύσεως αρχόντων που εμποδίζουν να υλοποιείται σύμφωνα με την παράδοσή μας η Θεία Λειτουργία, όπου έχουμε μια κατακόρυφη κοινωνία του κάθε πιστού με τον Χριστό και ταυτόχρονα μια οριζόντια ένωση όλων των μελών του σώματος της Εκκλησίας και τέλος αγωνίζεται ώστε να συμβάλλει στην υλοποίηση “όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου” να υλοποιηθεί η επαγγελία του Κυρίου μας για όλη η ανθρωπότητα το “και γενήσεται μια ποίμνη εις ποιμήν” (Ιωαν. Ι΄ 16).