Εδώ και χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες,
αναμασούν οι διαβόητοι τηλεαναλυτές, αν μου επιτρέπεται ο νεολογισμός, ότι η
Τουρκία μετακυλίει και εξάγει τα εσωτερικά της προβλήματα στα ελληνοτουρκικά,
αποπροσανατολίζοντας τον λαό της.
Η Τουρκία ροκανίζει απροκάλυπτα την εναπομείνασα εθνική μας αξιοπρέπεια και οι
ημέτεροι επιμένουν στην απύθμενης ανοησίας κοινοτοπία: «Ο Ερντογάν
αντιμετωπίζει δυσκολίες, καταρρέει η οικονομία, γι’ αυτό επιδίδεται σε
λεονταρισμούς κατά της πατρίδας μας». Αρμενίζουν οι τουρκικές αρμάδες στο
Αιγαίο; Δεν είναι πρόβλημα δικό μας, αλλά του Ερντογάν. Καταλαμβάνει το Βαρώσι;
Είναι γιατί στριμώχτηκε στο εσωτερικό.
Αστεία, αλλά πολύ επικίνδυνα πράγματα. «Λιθάρια στον τουρβά», ψιμυθιωμένα
ψεύδη. Είναι το βολικό άλλοθι της εκάστοτε κυβέρνησης, για να μην αντιδρά
δυναμικά, να κρύβει την ηττοπάθεια και τον φόβο, τα οποία βαπτίζει σωφροσύνη,
διότι «το σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα εστί». Οι δειλοί επικαλούνται την
σωφροσύνη.
Η ζημία αυτής της ορνιθοειδούς στάσης
είναι τεράστια. Εκτός του ότι μεταδίδεται και στον λαό ο φόβος, στέλνεται λάθος
μήνυμα και στους καιροφυλακτούντες γείτονες και στις λεγόμενες «Μεγάλες
Δυνάμεις». Δυνάμεις, οι οποίες συναγάγουν συμπεράσματα για την πολιτική τους,
όχι με κριτήριο την «ετοιμότητα υποκλίσεων» και κατευνασμού του αντιπάλου, αλλά
με κριτήριο την ισχύ των κρατών στις περιφέρειες, την ικανότητα και την
αποφασιστικότητα των κυβερνήσεων να υπερασπίσουν τα εθνικά τους συμφέροντα πάση
θυσία.
Αφήνιασε και πάλι ο συνεχώς
«κατευνασμένος» Τούρκος και πώς αντέδρασε ο πρωθυπουργός της Ελλάδος;
Διαβάζουμε: «Σκληρή γλώσσα Μητσοτάκη….». Αν βάλεις ως επικεφαλίδα, στο γνωστό
«ψαχτήρι» του διαδικτύου, την προηγούμενη φράση, θα σκοντάψεις σε δεκάδες
ειδήσεις που φέρουν ως τίτλο το «σκληρή γλώσσα Μητσοτάκη» κατά των Τούρκων.
Πρόχειρα αναφέρω κάποιες ημερομηνίες, που ράγισαν καρδιές από την σκληρότητα
των δηλώσεων: 24-11-2018, 6-2- 2019, 24 -5- 2021 και λοιπά… Τόσες φορές που
«σκλήρυνε» η γλώσσα του Μητσοτάκη, μεταμορφώθηκε σε πέτρα, απολιθώθηκε. Την
ίδια «γλωσσική απολίθωση» συναντάμε και επί πρωθυπουργίας του προδότη Τσίπρα.
Αυτός βέβαια που έχει το ρεκόρ στην «σκληρή γλώσσα» είναι ο τέως Πρόεδρος της
Δημοκρατίας, Προκόπης (Πάκης) Παυλόπουλος. Φόβος και τρόμος της Τουρκιάς,
όταν άνοιγε «ο στόμας» του.
Για να νιώσουν και οι αναγνώστες τα ίδια ρίγη συγκινήσεως, μέχρι κλαυθμού, και
εθνικής υπερηφάνειας, που αισθάνθηκε ο γράφων, διαβάζοντας παλαιότερες
«σκληρές» δηλώσεις του τέως ΠτΔ, μεταφέρω μία από αυτές. Τον Δεκέμβριο του
2017, ο Ερντογάν επισκέπτεται την Αθήνα. Λίγο πριν «μαγαρίσει» το πόδι του την
πρωτεύουσα, σε μια συνέντευξή του, αμφισβήτησε ευθέως την συνθήκη της Λωζάννης.
Διαβάζω την αγέρωχη και πολύ, πάρα πολύ, σκληρή απάντηση του Παυλόπουλου και
καταπώς λένε οι κολοκυθολογούντες των κεντρικών δελτίων ειδήσεων, όταν
προβάλλονται «σκληρές σκηνές», όσοι έχουν ευαίσθητη καρδιά, είναι ευσυγκίνητοι,
να αποφύγουν την ανάγνωσή της, να απομακρυνθούν από την οθόνη.
«Στο Διεθνές Δίκαιο δεν τίθενται θέματα
επικαιροποίησης ή αναθεώρησης των συνθηκών, αλλά μόνον ερμηνείας τους…». Απ’
ότι ξέρω - αυτά δεν γράφονται επισήμως - στην Τουρκία, όταν τα διάβασαν,
βρυγμός οδόντων, «έπεσαν κορμιά», δημιουργήθηκε πανικός, αλλόφρονες διπλωμάτες,
με γοερές κραυγές τρόμου, επικαλούνταν τον Αλλάχ, «άλαλα τα χείλη των ασεβών».
Παρένθεση. Κάποτε, στα πρώτα χρόνια της
βασιλείας του, ο Γεώργιος ο Α’, επισκέπτεται το Μεσολόγγι. Άχνιζε ακόμη
στα σοκάκια της Ιεράς Πόλης το αίμα των Ελεύθερων Πολιορκημένων. Τον συνόδευε
ένας υπερόπτης Δανός, σύμβουλός του, ονόματι Σπόνεκ, κάθαρμα ολκής και
τυχοδιώκτης, από αυτούς τους άθλιους «Ευρωπαίγους», που λέει και ο
Μακρυγιάννης, που ήρθαν ξεβράκωτοι στην πατρίδα και έφυγαν με γερές
αποζημιώσεις, το αίμα κυριολεκτικά του λαού μας. Αυτός αντικρίζοντας τα ερείπια
των θρυλικών προμαχώνων, όσα απόμειναν από την Έξοδο, είπε με φράγκικη έπαρση
και αλαζονεία.
-Εγώ, αν είχα 400 Δανούς, θα κυρίευα το
Μεσολόγγι με μια μόνο έφοδο!!
Ο παριστάμενος Σουλιώτης, γερο-Νίκας,
λείψανο του Αγώνα και υπερασπιστής κατά την πολιορκία, δεν βάσταξε την προσβολή
και του είπε:
-Θα το πατούσες το Μεσολόγγι, λες, με
μια μόνο έφοδο. Μπορεί. Αλλά θα έπρεπε και αυτοί που ήταν από μέσα να είναι
Δανέζοι σαν και σένα. Και το «βούλωσε» ο τζιτζιφιόγκος… Αυτή είναι όντως μια
σκληρή απάντηση, ρωμαίικη, αντάξια της ιστορίας μας και των αγώνων του έθνους
για ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Να θυμίσω και την απάντηση του
Κολοκοτρώνη στον Χάμιλτον, όταν ο Άγγλος ναύαρχος του πρότεινε συμβιβασμό με
τους Τούρκους.
«Εμείς, καπετάν Άμιλτον, δεν
εκάμαμε ποτέ συμβιβασμό με
τους Τούρκους. Άλλους
σκλάβωσαν, άλλους έκοψαν με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, ζήσαμε ελεύθεροι
από γενεά σε γενεά. Ο βασιλιάς μας εσκοτώθη, δεν έκαμε καμμιά συνθήκη με
τους Τούρκους. Η φρουρά
του είχε παντοτεινό πόλεμο με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήσαν ανυπόταχτα.
Η φρουρά του είναι
οι κλέφτες και τα φρούρια η Μάνη, το Σούλι και τα βουνά...».
Ο Ερντογάν μες στην χιτλερικού τύπου
μεγαλομανία του, διοργανώνει γιορτές και πανηγύρια με αναπαραστάσεις της
Άλωσης, υποχρεώνει κάτι γουρνόλυκους με φορεσιές γενιτσάρων, να αλαλάζουν και
να βελάζουν σαν γελάδια, πιστεύει, ναι το πιστεύει, ότι ο θεός του, τον
προορίζει για δεύτερο Μεχμέτ «Πορθητή», μιλά για «γαλάζιες πατρίδες», το
Αιγαίο, συνεχείς προκλήσεις και απειλές. Και εμείς; Ως λεπτεπίλεπτοι και
λεπτοστόμαχοι Ευρωπαίοι, τα γνωστά αβροδίαιτα μειράκια των Αθηνών, γιορτάζουμε
την «αποκατάσταση της Δημοκρατίας», ένα σκηνοθετημένο τελετουργικό, μια
κανονική επίδειξη μόδας. Παρακμή και άγνοια κινδύνου, θεατρίνοι, «κρυπτόμενοι
υπό πορφύραν», αποκομμένοι από τον λαό, που στενάζει διχασμένος και αβοήθητος.
Ερωτώ; Φέτος που τιμάμε τα 200 χρόνια
από την έναρξη της Παλιγγενεσίας, δεν θα έπρεπε να είναι αφιερωμένη σ΄ αυτήν η
«αποκατάσταση»; Να κλιθούν απόγονοι ηρώων, να στολιστεί, το «κέντρο
αποκατάστασης», με σημαίες, κάδρα ηρώων, να αναγνωστούν κείμενα, απομνημονεύματα
αγωνιστών του Εικοσιένα, να πρωταγωνιστεί, τέλος πάντων, το εθνικό γεγονός;
Έχει κυριολεκτικώς σιχαθεί η ψυχή μας
τις προοδευτικότητές τους, τις διαφορετικότητές τους, τις πολιτικορθότητές
τους. Λίγο άρωμα Ελλάδος θέλουμε, ευωδία από τα θυμιατά της αγίας μας
Ορθοδοξίας ποθούμε, την αληθινή πατρίδα μας νοσταλγούμε …
Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς
